Perkhidmatan digital yang berkaitan dengan Internet kini sudah cukup biasa bagi kami sehingga ahli akademik dan peneraju industri telah mula memusatkan perhatian pada prinsip moral yang sepatutnya mengawal tingkah laku pengguna dan syarikat dalam bidang digital.
Pemahaman (agak) stabil tentang alatan digital ini, yang dimangkin oleh kekecewaan orang ramai baru-baru ini yang menyuarakan kekecewaan terhadap sesetengah daripada mereka, telah dimanifestasikan dalam kelompok perbincangan yang secara kolektif dirujuk oleh sesetengah pihak sebagai “etika digital”.
Jadi Apakah Etika Digital?
Diakui, etika digital terus menerima kerumitan baharu apabila teknologi berkembang. Walau bagaimanapun, adalah penting untuk membangunkan penghargaan terhadap keadaan semasa mereka, kerana ia membolehkan pengguna membentuk perdebatan dan membuat pilihan termaklum.
Ringkasnya, etika digital ialah norma yang dikhaskan untuk memastikan autonomi dan maruah pengguna dihormati di internet. Walaupun etika tradisional membimbangkan hubungan antara individu, dan etika korporat berkaitan dengan hubungan antara syarikat dan pelanggan, etika digital menggabungkannya untuk digunakan kepada mana-mana dua (atau lebih) pihak yang berinteraksi dalam talian.
Dengan cara ini, etika digital menetapkan cara dua individu berkomunikasi dalam talian harus berkelakuan, bagaimana dua syarikat harus menjalankan perdagangan internet secara bertanggungjawab dan cara syarikat harus melayan pengguna mereka.
Etika digital masih di peringkat awal, jadi tidak ada syarat yang diterima untuk subkategori. Namun, untuk tujuan meneroka lebih spesifik, kami akan mempertimbangkan "etika digital peribadi" dan "etika digital korporat."
Apakah Etika Digital Peribadi?
Etika digital peribadi merangkumi cara pengguna individu menghormati hak satu sama lain untuk menentukan nasib sendiri dalam talian. Apa yang menjadikan ini unik berbanding dengan etika tipikal yang membimbing tingkah laku interpersonal ialah, memandangkan sifat infrastruktur dalam talian, komunikasi hampir selalu dimediasi oleh beberapa kepentingan peribadi atau pihak ketiga.
Contohnya, dalam dunia fizikal, lokasi anda mempunyai sedikit kesan ke atas cara anda harus melayan orang lain - sama ada anda berada di harta awam atau persendirian, jangkaan ihsan pada dasarnya adalah sama. Sebaliknya, sama ada anda berurusan dengan seseorang melalui e-mel atau di Facebook sangat mengubah kewajipan anda terhadap mereka.
Tetapi apakah sebenarnya kewajipan ini? Tugas utama pengguna ialah bertindak dengan cara yang mengekalkan pilihan pengguna lain berkenaan dengan privasi dan keselamatan mereka sendiri.
Terdapat contoh yang jelas tentang perkara ini. Adalah jelas salah untuk "doxx" seseorang, yang bermaksud untuk mendedahkan maklumat peribadi yang sensitif (biasanya alamat rumah mereka) yang boleh digunakan oleh orang lain untuk mencederakan mereka secara fizikal atau psikologi. Tetapi prinsip ini juga mengikat pengguna dalam cara yang kurang jelas tetapi sama pentingnya.
Berikut ialah aplikasi yang menerangkan perkara ini: Anda tidak seharusnya menyertakan seseorang dalam foto yang tidak bersetuju untuk berada di dalamnya jika anda berhasrat untuk mengongsinya dalam talian. Biasanya adalah sopan untuk tidak mengambil foto seseorang tanpa bertanya, tetapi ini mengambil dimensi baharu apabila media sosial memasuki gambar.
Walaupun subjek foto anda tidak mempunyai profil media sosial (terutamanya dalam kes ini), dengan menyiarkan imej mereka, anda menafikan mereka peluang untuk memilih tempat ia muncul. Tambahan pula, dengan kemajuan dalam pengecaman muka, anda mendedahkannya dengan lebih meluas daripada yang anda mungkin sedar, kerana pengimbasan muka seluruh internet semakin menghampiri realiti.
Seperti dalam setiap disiplin etika, etika digital tidak akan mempunyai alasan yang munasabah jika terdapat konsensus menyeluruh. Etika digital peribadi, secara lanjutan, mempunyai bidang perdebatan hangat mereka. Sebelum membincangkan masalah etika semasa, perlu ditegaskan bahawa rawatan ini bukan bertujuan untuk membuat pertimbangan, tetapi hanya untuk mengenal pasti keadaan semasa penaakulan moral di sekeliling teknologi digital.
Satu topik yang mempunyai kaitan khusus dalam wacana politik ialah sama ada memalukan mereka yang menyokong idea yang menyinggung atau berbahaya, dan menekan majikan mereka untuk mengambil tindakan terhadap mereka, adalah wajar.
Sesetengah aktivis dalam arena politik semakin mengamalkan taktik mengusir individu yang mereka percaya menyebarkan idea yang berunsur kebencian atau ancaman kepada kumpulan tertentu. Rasional di sebalik ini ialah jika seseorang mengemukakan pandangan yang memudaratkan kumpulan tertentu, seseorang itu akan mengalami akibat sosial dan kewangan yang timbal balik.
Satu lagi perkara yang menjadi pertikaian dalam privasi digital peribadi ialah sama ada ibu bapa perlu menyiarkan gambar anak mereka (terutama bayi dan kanak-kanak) dalam talian, kerana mereka sememangnya tidak boleh memberi kebenaran.
Tiada piawaian yang ditetapkan dalam hal ini. Ada yang berpendapat bahawa ibu bapa mungkin menghebahkan imej anak mereka, kerana keibubapaan adalah detik kehidupan penting yang ibu bapa berhak berkongsi. Yang lain menegaskan bahawa penjagaan kanak-kanak yang sah seseorang tidak sepatutnya mendapat pengecualian terhadap hak kuku besi kanak-kanak itu untuk memilih masa dan cara imej mereka dipaparkan.
Apakah Etika Digital Korporat?
Sebelah belakang syiling, dan kawasan yang mendapat lebih banyak perhatian, ialah "etika digital korporat." Sekali lagi, kerana hampir di mana-mana di Internet adalah "milik peribadi", peraturan yang dipilih oleh pemain sektor swasta ini untuk dikenakan kepada pengguna mereka mempunyai implikasi privasi yang meluas.
Etika digital korporat terutamanya berkisar pada amalan platform dalam talian seperti rangkaian sosial mengumpul maklumat sensitif tentang pengguna. Koleksi ini selalunya diperlukan untuk platform menyampaikan pengalaman produk mereka, tetapi tidak ada jangkaan seragam untuk perkara yang boleh dan patut dilakukan dengan maklumat ini.
Syarikat biasanya mengambil sikap bahawa jika perjanjian pengguna mereka, tidak kira betapa misterinya, membenarkan penjualan data pengguna, tidak ada salahnya menjual sebarang data kepada mana-mana “rakan kongsi” atas sebarang sebab. Apabila penyokong privasi mencabar perkara ini, syarikat biasanya menentang bahawa menawarkan perkhidmatan secara percuma harus menjana pendapatan entah bagaimana, dan pengguna harus tahu lebih baik daripada mengharapkan sesuatu secara percuma.
Isu ini semakin rumit oleh fakta bahawa penjualan data pengguna oleh platform persendirian membolehkan kerajaan memintas had undang-undang ke atas maklumat yang mungkin dikumpulkannya tentang warganegara. Agensi kerajaan boleh, dalam banyak kes, memperoleh maklumat yang sama yang mereka boleh perolehi dengan waran geledah, tetapi dengan perintah undang-undang yang mewajibkan sekatan kehakiman yang jauh lebih rendah. Selain itu, agensi kerajaan di kebanyakan bidang kuasa tidak dihalang daripada membeli data daripada platform digital, seperti yang dilakukan oleh syarikat swasta lain.
Sama seperti etika digital peribadi, etika digital korporat mempunyai dialog tersendiri mengenai cara mencapai hasil yang lebih saksama. Banyak dakwat telah tertumpah secara peribahasa atas merit membuat syarikat secara eksplisit dan jelas menyatakan perkara yang mereka lakukan dengan data pengguna. Daripada terkubur dalam syarat perkhidmatan, dasar data harus dipaparkan dengan jelas dan mudah difahami, kata penyokong. Prinsip ini semakin menarik, tetapi belum lagi dilaksanakan secara meluas tanpa ketiadaan undang-undang yang menguatkuasakannya.
Subjek lain ialah sama ada pilihan premium, di mana perkhidmatan berjanji untuk menerima pembayaran untuk melepaskan sepenuhnya penjualan data pengguna tersebut, harus lebih lazim. Pada masa ini, beberapa platform dalam talian menawarkan peringkat premium, dan platform yang jarang menjaminnya sebagai alternatif lengkap kepada penjualan data.
Apakah Kewajipan Moral yang Dikenakan Etika Digital kepada Pengguna?
Walaupun perkara di atas patut difikirkan dengan teliti di semua bahagian kita, ia membantu untuk menyaring konsep ini ke langkah-langkah pasti yang boleh kita ambil untuk benar-benar mengamalkan etika digital.
Seperti sebelum ini, mari kita pecahkan perkara ini kepada mengemudi isu etika digital peribadi dan korporat. Dalam urusan anda dengan orang lain yang dimediasi oleh perkhidmatan dalam talian, anda harus sentiasa mengambil kira cara pilihan anda memberi kesan kepada orang lain. Sebelum anda membuat siaran, tanya diri anda sama ada ia akan menjejaskan orang lain dan sama ada anda bersetuju dengan keputusan anda jika anda berada di kedudukan mereka. Pada asasnya, seperti dalam kehidupan sebenar, peraturan emas terpakai dalam talian, dengan kaveat bahawa keputusan anda dalam talian boleh berkembang lebih jauh disebabkan capaian global segera Internet.
Mengenai etika digital korporat, tanggungjawab anda, pengguna, bukanlah untuk memastikan anda tidak membahayakan orang lain, tetapi untuk memastikan perkhidmatan yang anda kaitkan tidak membahayakan anda. Perkara pertama yang perlu anda tanya apabila mempertimbangkan platform dalam talian ialah bagaimana ia menghasilkan wang. Pepatah, "jika anda tidak membayarnya, anda adalah produk" biasanya digunakan di sini. Soalan seterusnya yang perlu anda kemukakan ialah, jika syarikat mengumpul data peribadi (dan ia mungkin melakukannya), adakah anda mempercayai syarikat itu dengan data anda?
