T1 dan T3 ialah dua jenis sistem penghantaran data digital yang biasa digunakan dalam telekomunikasi. Pada asalnya dibangunkan oleh AT&T pada tahun 1960-an untuk menyokong perkhidmatan telefon, talian T1 dan talian T3 kemudiannya menjadi pilihan popular untuk menyokong perkhidmatan internet kelas perniagaan.
T-Carrier dan E-Carrier
AT&T mereka bentuk sistem pembawa T untuk membolehkan pengelompokan saluran individu bersama-sama ke dalam unit yang lebih besar. Garis T2, sebagai contoh, terdiri daripada empat baris T1 agregat. Begitu juga, garis T3 terdiri daripada 28 baris T1. Sistem menentukan lima peringkat - T1 hingga T5:
| Nama | Kapasiti (kadar data maksimum) | T1 gandaan |
|---|---|---|
| T1 | 1.544 Mbps | 1 |
| T2 | 6.312 Mbps | 4 |
| T3 | 44.736 Mbps | 28 |
| T4 | 274.176 Mbps | 168 |
| T5 | 400.352 Mbps | 250 |
Sesetengah orang menggunakan istilah "DS1" untuk merujuk kepada T1, "DS2" untuk merujuk kepada T2 dan seterusnya. Kedua-dua jenis terminologi boleh digunakan secara bergantian dalam kebanyakan konteks. Secara teknikal, DSx merujuk kepada isyarat digital yang berjalan di atas talian Tx fizikal yang sepadan, yang boleh berupa kabel tembaga atau gentian. "DS0" merujuk kepada isyarat pada satu saluran pengguna pembawa T, yang menyokong kadar data maksimum 64 Kbps. Tiada talian T0 fizikal.
Sementara komunikasi T-carrier digunakan di seluruh Amerika Utara, Eropah mengguna pakai standard serupa yang dipanggil E-carrier. Sistem E-carrier menyokong konsep pengagregatan yang sama tetapi dengan tahap isyarat yang dipanggil E0 hingga E5 dan tahap isyarat yang berbeza untuk setiap satu.
Barisan Bawah
Sesetengah penyedia internet menawarkan talian pembawa T untuk digunakan oleh perniagaan sebagai sambungan khusus ke pejabat lain yang terpisah secara geografi dan ke Internet. Perniagaan menggunakan perkhidmatan internet talian pajakan untuk menawarkan tahap prestasi T1, T3 atau T3 pecahan kerana itu adalah pilihan yang paling menjimatkan kos.
Lagi Mengenai Garisan T1 dan Garisan T3
Pemilik perniagaan kecil, bangunan pangsapuri dan hotel pernah bergantung pada talian T1 sebagai kaedah utama akses internet mereka sebelum DSL kelas perniagaan menjadi berleluasa. Talian pajakan T1 dan T3 ialah penyelesaian perniagaan berharga tinggi yang tidak sesuai untuk pengguna kediaman, terutamanya sekarang kerana begitu banyak pilihan berkelajuan tinggi lain tersedia untuk pemilik rumah. Talian T1 tidak mempunyai kapasiti yang hampir mencukupi untuk menyokong permintaan yang ketara bagi penggunaan internet pada masa kini.
Selain digunakan untuk trafik internet jarak jauh, talian T3 sering digunakan untuk membina teras rangkaian perniagaan di ibu pejabatnya. Kos talian T3 secara berkadaran lebih tinggi daripada kos talian T1. Talian yang dipanggil "T3 pecahan" membolehkan pelanggan membayar bilangan saluran yang lebih sedikit daripada talian T3 penuh, sedikit sebanyak mengurangkan kos pemajakan.
