Protokol Pemindahan Hiperteks menyediakan standard protokol rangkaian yang digunakan oleh pelayar web dan pelayan untuk berkomunikasi. Anda melihat HTTP apabila anda melawat tapak web kerana protokol tersebut muncul dalam URL (contohnya, Protokol ini serupa dengan yang lain, seperti protokol pemindahan fail, kerana ia digunakan oleh program klien untuk meminta fail daripada pelayan jauh. Dalam kes HTTP, penyemak imbas web meminta fail HTML daripada pelayan web, yang kemudiannya dipaparkan dalam penyemak imbas dengan teks, imej, hiperpautan dan aset yang berkaitan.
Oleh kerana penyemak imbas berkomunikasi menggunakan HTTP, anda biasanya boleh menggugurkan protokol daripada URL apabila anda menaipnya dalam bar alamat penyemak imbas.
Sejarah
Tim Berners-Lee mencipta standard HTTP awal pada awal 1990-an sebagai sebahagian daripada kerjanya dalam mentakrifkan World Wide Web yang asal. Tiga versi utama telah digunakan pada tahun 1990-an:
- HTTP 0.9: Sokongan dokumen hiperteks asas.
- HTTP 1.0: Sambungan untuk menyokong tapak web yang kaya.
- HTTP 1.1: Dibangunkan untuk menangani had prestasi HTTP 1.0, yang dinyatakan dalam Internet RFC 2068.
Versi terkini, HTTP 2.0, menjadi standard yang diluluskan pada 2015. Ia mengekalkan keserasian ke belakang dengan HTTP 1.1 tetapi menawarkan peningkatan prestasi tambahan.
Walaupun HTTP standard tidak menyulitkan trafik yang dihantar melalui rangkaian, standard HTTPS menambahkan penyulitan pada HTTP melalui penggunaan Secure Socket Layer atau, kemudian, Transport Layer Security.
Cara HTTP Berfungsi
HTTP ialah protokol lapisan aplikasi yang dibina di atas TCP yang menggunakan model komunikasi pelayan pelanggan. Pelanggan dan pelayan HTTP berkomunikasi melalui permintaan dan mesej respons. Tiga jenis mesej HTTP utama ialah GET, POST dan HEAD.
- HTTP GET: Mesej yang dihantar ke pelayan hanya mengandungi URL. Sifar atau lebih parameter data pilihan boleh dilampirkan pada penghujung URL. Pelayan memproses bahagian data pilihan URL, jika ada, dan mengembalikan hasilnya (halaman web atau elemen halaman web) kepada penyemak imbas.
- HTTP POST: Mesej meletakkan sebarang parameter data pilihan dalam kandungan mesej permintaan dan bukannya menambahkannya pada penghujung URL.
- HTTP HEAD: Permintaan berfungsi sama seperti permintaan GET. Daripada membalas dengan kandungan penuh URL, pelayan hanya menghantar semula maklumat pengepala (terkandung di dalam bahagian HTML).
Pelayar memulakan komunikasi dengan pelayan HTTP dengan memulakan sambungan TCP ke pelayan. Sesi penyemakan imbas web menggunakan port pelayan 80 secara lalai, walaupun port lain seperti 8080 kadangkala digunakan sebaliknya.
Selepas sesi diwujudkan, anda mencetuskan penghantaran dan penerimaan mesej HTTP dengan melawati halaman web.
HTTP ialah apa yang dipanggil sistem tanpa kewarganegaraan. Ini bermakna, tidak seperti protokol pemindahan fail lain seperti FTP, sambungan HTTP digugurkan selepas permintaan selesai. Jadi, selepas penyemak imbas web anda menghantar permintaan dan pelayan membalas dengan halaman tersebut, sambungan akan ditutup.
Menyelesaikan masalah
Mesej yang dihantar melalui HTTP mungkin gagal atas beberapa sebab:
- Ralat pengguna.
- Kerosakan pelayar web atau pelayan web.
- Ralat dalam penciptaan halaman web.
- Gangguan rangkaian sementara.
Apabila kegagalan ini berlaku, protokol menangkap punca kegagalan dan melaporkan kod ralat kepada penyemak imbas yang dipanggil baris/kod status HTTP. Ralat bermula dengan nombor tertentu untuk menunjukkan jenis ralat itu.
Sebagai contoh, ralat dengan kod kegagalan bermula dengan empat menunjukkan bahawa permintaan untuk halaman tidak dapat dilengkapkan dengan betul atau permintaan itu mengandungi sintaks yang salah. Sebagai contoh, ralat 404 bermakna halaman web tidak dapat ditemui; sesetengah tapak web malah menawarkan halaman ralat 404 tersuai yang menyeronokkan.
