DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) ialah protokol yang menyediakan pengurusan cepat, automatik dan pusat untuk pengedaran alamat IP dalam rangkaian. Ia juga digunakan untuk mengkonfigurasi topeng subnet, get laluan lalai dan maklumat pelayan DNS pada peranti.
Kumpulan Kerja Konfigurasi Hos Dinamik Pasukan Petugas Kejuruteraan Internet mencipta DHCP.
Cara DHCP Berfungsi
Pelayan DHCP mengeluarkan alamat IP unik dan mengkonfigurasi maklumat rangkaian lain secara automatik. Di kebanyakan rumah dan perniagaan kecil, penghala bertindak sebagai pelayan DHCP. Dalam rangkaian yang besar, satu komputer mungkin mengambil peranan itu.
Untuk membuat ini berfungsi, peranti (pelanggan) meminta alamat IP daripada penghala (hos). Kemudian, hos memberikan alamat IP yang tersedia supaya pelanggan boleh berkomunikasi di rangkaian.
Apabila peranti dihidupkan dan disambungkan ke rangkaian yang mempunyai pelayan DHCP, ia menghantar permintaan kepada pelayan, dipanggil permintaan DHCPDISCOVER.
Selepas paket DISCOVER sampai ke pelayan DHCP, pelayan memegang alamat IP yang boleh digunakan oleh peranti, kemudian menawarkan alamat dengan paket DHCPOFFER kepada klien.
Setelah tawaran dibuat untuk alamat IP yang dipilih, peranti bertindak balas kepada pelayan DHCP dengan paket DHCPREQUEST untuk menerimanya. Kemudian, pelayan menghantar ACK untuk mengesahkan bahawa peranti mempunyai alamat IP khusus itu dan untuk menentukan jumlah masa peranti boleh menggunakan alamat tersebut sebelum mendapatkan alamat baharu.
Jika pelayan memutuskan bahawa peranti tidak boleh mempunyai alamat IP, ia akan menghantar NACK.
Kebaikan dan Keburukan Menggunakan DHCP
Komputer atau mana-mana peranti yang bersambung ke rangkaian (tempatan atau Internet), mesti dikonfigurasikan dengan betul untuk berkomunikasi pada rangkaian itu. Memandangkan DHCP membenarkan konfigurasi itu berlaku secara automatik, ia digunakan dalam hampir setiap peranti yang bersambung ke rangkaian termasuk komputer, suis, telefon pintar dan konsol permainan.
Disebabkan penetapan alamat IP dinamik ini, terdapat kurang kemungkinan dua peranti akan mempunyai alamat IP yang sama, yang biasa digunakan apabila menggunakan alamat IP statik yang diberikan secara manual.
Menggunakan DHCP menjadikan rangkaian lebih mudah untuk diurus. Dari sudut pandangan pentadbiran, setiap peranti pada rangkaian boleh mendapatkan alamat IP dengan tidak lebih daripada tetapan rangkaian lalai mereka, yang disediakan untuk mendapatkan alamat secara automatik. Alternatifnya ialah dengan memberikan alamat secara manual kepada setiap peranti pada rangkaian.
Oleh kerana peranti ini boleh mendapatkan alamat IP secara automatik, peranti boleh bergerak bebas dari satu rangkaian ke rangkaian yang lain (memandangkan setiap peranti disediakan dengan DHCP) dan menerima alamat IP secara automatik, yang berguna dengan peranti mudah alih.
Dalam kebanyakan kes, apabila peranti mempunyai alamat IP yang diberikan oleh pelayan DHCP, alamat itu berubah setiap kali peranti itu menyertai rangkaian. Jika alamat IP diberikan secara manual, pentadbir mesti memberikan alamat khusus kepada setiap pelanggan baharu, dan alamat sedia ada yang diperuntukkan mesti dibatalkan secara manual sebelum peranti lain boleh menggunakan alamat tersebut. Ini memakan masa dan mengkonfigurasi setiap peranti secara manual meningkatkan kemungkinan ralat.
Terdapat kelebihan menggunakan DHCP, dan terdapat keburukan. Dinamik, menukar alamat IP tidak boleh digunakan untuk peranti yang tidak bergerak dan memerlukan akses berterusan, seperti pencetak dan pelayan fail. Walaupun jenis peranti ini wujud terutamanya dalam persekitaran pejabat, adalah tidak praktikal untuk memberikannya dengan alamat IP yang berubah-ubah. Sebagai contoh, jika pencetak rangkaian mempunyai alamat IP yang akan berubah pada satu ketika pada masa hadapan, setiap komputer yang disambungkan ke pencetak itu perlu mengemas kini tetapan mereka secara kerap untuk memahami cara menghubunginya.
Persediaan jenis ini tidak diperlukan dan boleh dielakkan dengan tidak menggunakan DHCP untuk jenis peranti tersebut, dan sebaliknya dengan memberikan alamat IP statik kepada peranti tersebut.
Idea yang sama berlaku jika anda memerlukan akses jauh kekal ke komputer dalam rangkaian rumah. Jika DHCP didayakan, komputer itu akan mendapat alamat IP baharu pada satu ketika, yang bermaksud yang anda rakam untuk komputer itu tidak akan tepat untuk masa yang lama. Jika anda menggunakan perisian akses jauh yang bergantung pada akses berasaskan alamat IP, lumpuhkan DHCP dan gunakan alamat IP statik untuk peranti itu.
Maklumat Lanjut Mengenai DHCP
Pelayan DHCP mentakrifkan skop, atau julat, alamat IP yang digunakan untuk menyampaikan peranti dengan alamat. Kumpulan alamat ini ialah satu-satunya cara peranti mendapatkan sambungan rangkaian yang sah.
Ini adalah satu lagi sebab DHCP sangat berguna. Ia membenarkan beberapa peranti untuk menyambung ke rangkaian dalam tempoh masa tanpa memerlukan kumpulan alamat yang tersedia. Contohnya, jika 20 alamat ditakrifkan oleh pelayan, 30, 50, 200 atau lebih peranti boleh menyambung ke rangkaian asalkan tidak lebih daripada 20 peranti menggunakan salah satu alamat IP yang tersedia secara serentak.
Oleh kerana DHCP memperuntukkan alamat IP untuk tempoh masa tertentu (dipanggil tempoh pajakan), menggunakan arahan seperti ipconfig untuk mencari alamat IP komputer menghasilkan hasil yang berbeza dari semasa ke semasa.
Walaupun DHCP digunakan untuk menghantar alamat IP dinamik kepada pelanggannya, ini tidak bermakna alamat IP statik tidak boleh juga digunakan pada masa yang sama. Campuran peranti yang mendapat alamat dinamik dan peranti yang mempunyai alamat IPnya secara manual diberikan kepada mereka, kedua-duanya boleh wujud pada rangkaian yang sama.
ISP menggunakan DHCP untuk menetapkan alamat IP. Ini boleh dilihat apabila mengenal pasti alamat IP awam anda. Ia mungkin akan berubah dari semasa ke semasa melainkan rangkaian rumah anda mempunyai alamat IP statik, yang biasanya hanya berlaku untuk perniagaan yang mempunyai perkhidmatan web yang boleh diakses secara umum.
Dalam Windows, APIPA memberikan alamat IP sementara khas apabila pelayan DHCP gagal menghantar alamat yang berfungsi kepada peranti dan menggunakan alamat ini sehingga ia memperoleh alamat IP yang berfungsi.
Soalan Lazim
Apakah DHCP snooping?
DHCP snooping ialah teknologi keselamatan lapisan dua yang menghentikan sebarang trafik DHCP yang ditakrifkannya sebagai tidak boleh diterima. Teknologi pengintipan, terbina dalam sistem pengendalian suis rangkaian, menghalang pelayan DHCP yang tidak dibenarkan daripada menawarkan alamat IP kepada klien DHCP.
Apakah geganti DHCP?
Ejen geganti ialah hos yang memajukan paket DHCP antara pelanggan dan pelayan. Pentadbir rangkaian boleh menggunakan ejen geganti untuk memajukan permintaan dan balasan antara pelanggan dan pelayan bukan pada subnet fizikal yang sama.
